Życie jest piękne

By 23 kwietnia, 2011

O wojnie opowiadało już tylu filmowców, że stworzono dla tej tematyki osobny gatunek, najczęściej określany jako dramat wojenny. Do worka o tej nazwie wrzucane są najróżniejsze tytuły, bardzo często znacznie się od siebie różniące. Życie jest piękne Roberto Benigniego wymyka się wszelkim kategoryzacjom, a już najbardziej odmawia sklasyfikowania go z wyżej wymienioną etykietką.

Dzieło, które zdobyło Oscara 1999 dla filmu nieanglojęzycznego, wyraźnie dzieli się na dwie części: tę, która rozgrywa się w roku 1939, i tę umiejscowioną w roku 1945. Guido (imponująca rola Roberto Benigniego) przypadkowo poznaje Dorę (Nicoletta Braschi), nauczycielkę w niewielkim mieście. Przypadek jeszcze niejednokrotnie łączy tych dwoje, doprowadzając ich wreszcie do wielkiej miłości, której owocem jest syn Jozue.

Gdy akcja przenosi się do roku 1945, nasz bohater razem ze swym synem trafia do obozu koncentracyjnego. Jest Żydem, więc jego los został już określony. Guido robi jednak wszystko, by jego syn nie odczuł fatalnego położenia, w jakim się znaleźli. Wymyśla więc grę, w której malec może wygrać prawdziwy wojskowy czołg. Wykazując się niesamowitym poświęceniem i wykorzystując wyobraźnię, Guido chroni swojego syna, który do końca traumatyczne przeżycie będzie traktował jak zabawę.

Niesamowity pomysł zasługuje na gromkie brawa, bo chyba nikt w tak nietypowy sposób nie rozprawił się z tematem II wojny światowej. Pierwsza część filmu jest naturalnie o wiele bardziej zabawna i przywołuje skojarzenia z filmami Louis de FunÃ¨sa. Drugi rozdział, choć o wiele smutniejszy, w dalszym ciągu bawi i angażuje widza. Nie sposób nie kibicować Guido i Jozue, tym bardziej, że występ tego duetu to aktorstwo najwyższych lotów.

Życie jest piękne to film, który daje nadzieję, nawet w najbardziej beznadziejnych sytuacjach. Na pewno nie ma nic wspólnego z realizmem, bo w filmie Benigniego nie ma niemieckich potworów, a Amerykanie – chociaż przez chwilę – jawią się jako nieco spóźnieni zbawcy Italii. To nie może mieć jednak wpływu na odbiór tego dzieła – filmu kompletnego.